FUNDACJA ARS HUMANUM
30 marca 2022 godzina 18:00
Pieśni Schumanna
"Choćby serce moje pękło, czy zapyta o nie świat?"
Wielka miłość, ale też ogromna strata...
Wydaję się, że każdy z nas kiedyś przeżył podobną historię.
Być może to jest właśnie kluczem do interpretacji tego cyklu...
Być może każdy znajdzie w tej opowieści część własnego świata...
Być może uświadomi sobie, przypomni, jak pięknie jest kochać...
Cykl pieśni "Miłość i życie kobiety" Roberta Schumanna do słów Adalberta Chamisso w polskim przekładzie Andrzeja Dołęgowskiego wykona mezzosopranistka Magdalena Cieślak. Towarzyszył jej będzie przy fortepianie Jan Przepałkowski.
Schumann - autor pieśni genialnej.
Robert Schumann, jeden z czołowych przedstawicieli romantyzmu, przedstawia w cyklu "Miłość i życie kobiety" emocjonalną drogę kobiety – od pierwszego zauroczenia, aż po bolesną stratę.
W ośmiu pieśniach ukazuje konkretne portrety uczuć, które towarzyszą bohaterce podczas jej życiowej podróży.
To wyjątkowe dzieło - pod każdym względem. Cykl jest skonstruowany jako sensowna, organiczna całość.
Schumann wdraża tu nową dla pieśni ideę: fortepian dopowiada to, czego zabrało w teście. Partie czysto fortepianowe przynoszą tu rodzaj refleksji.
Fortepian towarzyszy słowom. Jednocześnie słowa wybrzmiewają fortepianem.
Projekt zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
Wielka miłość, ale też ogromna strata...
Wydaję się, że każdy z nas kiedyś przeżył podobną historię.
Być może to jest właśnie kluczem do interpretacji tego cyklu...
Być może każdy znajdzie w tej opowieści część własnego świata...
Być może uświadomi sobie, przypomni, jak pięknie jest kochać...
Cykl pieśni "Miłość i życie kobiety" Roberta Schumanna do słów Adalberta Chamisso w polskim przekładzie Andrzeja Dołęgowskiego wykona mezzosopranistka Magdalena Cieślak. Towarzyszył jej będzie przy fortepianie Jan Przepałkowski.
Schumann - autor pieśni genialnej.
Robert Schumann, jeden z czołowych przedstawicieli romantyzmu, przedstawia w cyklu "Miłość i życie kobiety" emocjonalną drogę kobiety – od pierwszego zauroczenia, aż po bolesną stratę.
W ośmiu pieśniach ukazuje konkretne portrety uczuć, które towarzyszą bohaterce podczas jej życiowej podróży.
To wyjątkowe dzieło - pod każdym względem. Cykl jest skonstruowany jako sensowna, organiczna całość.
Schumann wdraża tu nową dla pieśni ideę: fortepian dopowiada to, czego zabrało w teście. Partie czysto fortepianowe przynoszą tu rodzaj refleksji.
Fortepian towarzyszy słowom. Jednocześnie słowa wybrzmiewają fortepianem.
Projekt zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
30 marca 2022 godzina 18:00
Koncert
Trio fortepianowe jest zespołem kameralnym złożonym ze studentów drugiego roku studiów licencjackich Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie kameralistyki dr. hab. Witolda Holtza, prof. AM.
Zespół tworzą:
Członkowie tria są laureatami wielu konkursów mi.:
Zespół tworzą:
- Marta Dettlaff (skrzypce),
- Jan Łomozik (wiolonczela)
- Maciej Łobos (fortepian).
Członkowie tria są laureatami wielu konkursów mi.:
- Międzynarodowy Konkurs Muzyki Polskiej im. Wandy Wiłkomirskiej w Częstochowie”,
- Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy „Prague Cello Competition” w Pradze,
- Ogólnopolski Konkurs Kameralny dla Duetów Instrumentalnych i Wokalnych w Warszawie.
Oprócz tego trio brało udział w licznych zajęciach z wybitnymi pedagogami.
Zespół rozpoczął swoją działalność w październiku 2021 roku i do tej pory wystąpił m.in.: w Gdańsku, Opolu, Żorach czy Głogówku.
Zespół rozpoczął swoją działalność w październiku 2021 roku i do tej pory wystąpił m.in.: w Gdańsku, Opolu, Żorach czy Głogówku.
13 stycznia 2022 godz. 18:00
Koncert Kolęd - Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi pod dyrekcją Anny Domańskiej
Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi powstał w marcu 2005 roku z inicjatywy władz rektorskich. Dyrygentem chóru od początku jego istnienia jest ceniona i znana w środowisku dyrygentka, profesor sztuki Anna Domańska, kierownik Zakładu Dyrygentury Chóralnej Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Prezesem chóru jest mgr Katarzyna Starosta, asystentem dyrygenta jest mgr Justyna Przytulska, a asystentem akompaniatorem mgr Jakub Czech. Repertuar chóru jest zróżnicowany – od polskiej muzyki ludowej, gospel, sakralnej po – wreszcie – muzykę rozrywkową.
Członkami zespołu są studenci Uniwersytetu Medycznego oraz jego absolwenci – pracujący już zawodowo jako lekarze, farmaceuci czy ratownicy medyczni. Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi uświetnia wszelkie uroczystości związane z Uczelnią – ceremonie wręczania dyplomów Absolwentom, konferencje naukowe, a także uroczystości wręczania Doktoratów Honoris Causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Ponadto Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi prowadzi szeroką działalność koncertową zarówno w Łodzi jak i w całej Polsce.
Ludzie tworzący zespół, są – dzięki tak częstym spotkaniom – nie tylko kolegami z chóru, ale grupą naprawdę zgranych przyjaciół. Więź między nimi zacieśniana jest dzięki wyjazdom warsztatowo-integracyjnym a także wyjazdom na konkursy i festiwale w Polsce i za granicą.
Dzięki intensywnej pracy, chór ma już na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień, do ostatnich z nich należą: Złoty Dyplom w kategorii Musica Sacra, Złoty Dyplom w kategorii Muzyka Współczesna oraz Nagroda Specjalna Dyrektora Międzynarodowego Domu Kultury w Międzyzdrojach zdobyte podczas 55. Międzynarodowego Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach w grudniu 2020 r.
Członkami zespołu są studenci Uniwersytetu Medycznego oraz jego absolwenci – pracujący już zawodowo jako lekarze, farmaceuci czy ratownicy medyczni. Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi uświetnia wszelkie uroczystości związane z Uczelnią – ceremonie wręczania dyplomów Absolwentom, konferencje naukowe, a także uroczystości wręczania Doktoratów Honoris Causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Ponadto Chór Uniwersytetu Medycznego w Łodzi prowadzi szeroką działalność koncertową zarówno w Łodzi jak i w całej Polsce.
Ludzie tworzący zespół, są – dzięki tak częstym spotkaniom – nie tylko kolegami z chóru, ale grupą naprawdę zgranych przyjaciół. Więź między nimi zacieśniana jest dzięki wyjazdom warsztatowo-integracyjnym a także wyjazdom na konkursy i festiwale w Polsce i za granicą.
Dzięki intensywnej pracy, chór ma już na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień, do ostatnich z nich należą: Złoty Dyplom w kategorii Musica Sacra, Złoty Dyplom w kategorii Muzyka Współczesna oraz Nagroda Specjalna Dyrektora Międzynarodowego Domu Kultury w Międzyzdrojach zdobyte podczas 55. Międzynarodowego Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach w grudniu 2020 r.
21 listopada 2021 - "Deamon z Nowogrodzkiej" Komedia Wojciecha Majtuszko Czytanie performatywne (narodowe)
„Daemon z Nowogrodzkiej” szuka swojej publiczności. Wie gdzie ona jest, ale na razie nie wie z której sceny będzie mógł do niej przemówić. Czytanie performatywne (czyli coś więcej niż to, co dawniej nazywano czytaniem z podziałem na role), które odbędzie się w TEMPLUM jest pierwszą próbą nawiązania kontaktu z adresatem, o którym autor mówi po prostu - Naród.
„Daemon z Nowogrodzkiej” to współczesna komedia, której tytuł nikogo nie pozostawia obojętnym – jedni od razu są „za”, inni od razu „przeciw”, albowiem wszyscy są pewni, że wiedzą o czym (o kim) to jest, a autor tego nie potwierdza, ani temu nie zaprzecza.
„Daemon z Nowogrodzkiej” przedstawia obraz współczesności, w jakiej żyjemy z perspektywy, która budzi śmiech, o jakim powiada się - gogolowski. Autor jest pewien, że polska publiczność, że polska polityka, że Polska potrzebuje spojrzenia na samą siebie z ironicznym dystansem, który ten śmiech wywołuje. Autor ma ponadto nadzieję, że śmiech ten wywoła uczucie ulgi, którą czasem określa się mianem katharsis.
Krotochwila współczesna bez podtekstu i związku, z multimedialnym prologiem, w 3 aktach.
OBSADA :
„Daemon z Nowogrodzkiej” to współczesna komedia, której tytuł nikogo nie pozostawia obojętnym – jedni od razu są „za”, inni od razu „przeciw”, albowiem wszyscy są pewni, że wiedzą o czym (o kim) to jest, a autor tego nie potwierdza, ani temu nie zaprzecza.
„Daemon z Nowogrodzkiej” przedstawia obraz współczesności, w jakiej żyjemy z perspektywy, która budzi śmiech, o jakim powiada się - gogolowski. Autor jest pewien, że polska publiczność, że polska polityka, że Polska potrzebuje spojrzenia na samą siebie z ironicznym dystansem, który ten śmiech wywołuje. Autor ma ponadto nadzieję, że śmiech ten wywoła uczucie ulgi, którą czasem określa się mianem katharsis.
Krotochwila współczesna bez podtekstu i związku, z multimedialnym prologiem, w 3 aktach.
OBSADA :
- Autor, Wojciech Majtuszko vel Jan Mars – Dymitr Hołówko
- Żona Autora, Danuta Majtuszko – Bogusława Pawelec- Małek
- Przyjaciel domu, Krzysztof Dzidek – Marek Kasprzyk
- Wysłannik 1., świeżo upieczony poseł na sejm RP – Mariusz Olbiński
- Wysłannik 2., aktywista – Łukasz Bzura
- Tajemniczy gość, postać o niepewnym statusie – Łukasz Batko
- Lektor – Cezary Nowak
- REŻYSERIA - Remigiusz Caban
- MULTIMEDIA - Sweet Jesus!
Wernisaż Piotra Franciszka Barszczowskiego
Neowitraż Ostatnia Wieczerza XXI
Partnerzy Wydarzenia Łódzka Specjalna Strefa Ekonomiczna i Radio Łódź
Miałem sen, jak mogłaby dziś wyglądać „Ostatnia Wieczerza”.
Przez lata studiowałem wybitne dzieła przedstawiające „Ostatnią Wieczerzę”. Zdecydowana większość z nich to długie ławy w układzie poziomego prostokąta. Tak Wieczerzę Pańską przedstawił Leonardo da Vinci, tak Salvador Dali, choć… były i takie, które albo ukazywały przybliżony faktyczny starożytny sposób spożywania wieczerzy, albo wnosiły zaskakujący w świecie patriarchalnym motyw kobiet, które rzeczywiście – i w zgodzie ze świadectwem Biblii – również stały się świadkami ustanowienia Eucharystii. Duże wrażenie zrobiły na mnie „Ostatnie Wieczerze” Tintoretta, w których doceniłem zarówno udział kobiet, jak i próby poszukiwania przez tego artystę nowej kompozycji. Najwyraźniej rozmyślanie nad własnym rozwiązaniem tego tak ważnego dla naszej kultury tematu teologicznego i ikonograficznego nie opuszczało mnie nawet podczas snu, skoro kompozycja obrazu, w rzeczy samej, przyśniła mi się.
Nieco nadużywając mogę ją nazwać: „Perspektywą Ducha Świętego”.
Od samego początku biblijną scenę osadzałem w teraźniejszości. Wykonałem szkic i zacząłem marzyć o realizacji dużego obrazu lub nawet witrażu o wysokości min. 3 metrów. Wiedziałem, że będę potrzebował pomocy statystów, aby poradzić sobie z niezwykle trudnymi skrótami perspektywy w połączeniu z kombinacją zabiegów, takich jak: Złoty Podział, Ciąg Fibonacciego i anamorfoza. Do tego dochodzą jawne i ukryte atrybuty, które czekają na odkrycie przez wnikliwego widza, skomplikowany labirynt ukryty w posadzce opowiadający pewną historię oraz znaki i symbole znane od wieków chrześcijanom i utrwalone w przedstawianiu tego kluczowego i wielce dramatycznego, tak pod względem ludzkim, jak i religijnym wydarzenia.
Pod koniec marca 2019 r. zorganizowałem casting na statystów. Zgłosiło się aż 26 osób. Część spośród nich to byli moi uczniowie i studenci. Przyznam, że przez ostatnie lata oczyma wyobraźni widziałem ich w rolach współczesnych Apostołów, uczniów i uczennic Jezusa. I oto miałem wyłonić 17 osób na podstawie pierwotnego szkicu. Nie śmiałem jednak selekcjonować. Źle się czułem w tej roli. Postanowiłem zaangażować wszystkich. Tenebryzm, czyli wyłanianie z mroku, miał mi pomóc w zakomponowaniu i ukazaniu aż 26 postaci.
W Wielki Czwartek 2019 r. we wnętrzach Gemini Park Tarnów odbyła się sesja fotograficzna, która trwała od zamknięcia o 21.00 aż do 3.00 nad ranem. Miałem już prawie wszystko, aby zacząć właściwą pracę. Brakowało jeszcze tylko „farby”. W mojej autorskiej technice, którą nazywam „Neowitrażem” tą „farbą” są fragmenty makro i mikrofotografii. W ten sposób komponuję cyfrowe kolaże, które następnie nanoszę na szkło lub płótno do podświetlania. Przeważnie fotografuję wodę i minerały. Tym razem wykonałem serię kilkuset zdjęć chleba i wina w celu podkreślenia Sakramentu Eucharystii, wypełniając nimi ponad 2 tys. części kolażu.
Neowitraż pt. „Ostatnia Wieczerza 2020” był gotowy na prezentację w kwietniu 2020 r. na czas obchodów Wielkiego Tygodnia w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu. Z powodu pandemii odsłonięcie dzieła zostało odroczone do Wielkiego Czwartku – 1 kwietnia 2021 r. W październiku 2010 r. będę miał przyjemność zaprezentować „Ostatnią Wieczerzę XXI”, nad którą pracowałem kilkanaście lat, podczas XIII Biennale Sztuki we Florencji.
Koncert urodzinowy Symchy Kellera - 13 czerwca 2021
W ramach promowania wielokulturowości Łodzi, Fundacja zorganizowała koncert muzyki chasydzkiej, który objęła patronatem Łódzka Specjalna Strefa Ekonomiczna.
SYMCHA KRZYSZTOF KELLER
Naukę prowadzenia modlitw pobierał początkowo u głównego kantora łódzkiej synagogi Izaaka Froimowskiego. W latach 1988–1992 studiował w szkołach religijnych w Izraelu i Stanach Zjednoczonych. Asystował żonie Małgorzacie, akompaniującej na fortepianie podczas tras koncertowych rabinowi Shlomo Carlebachowi w Polsce i Nowym Jorku.
Symcha Keller w prowadzeniu modlitw opiera się na tradycyjnej, mistycznej oprawie muzycznej. Duży nacisk kładzie na muzykę chasydzką, anonimowych kompozytorów z małych miasteczek, które były centrami chasydyzmu w XVIII i XIX wieku. Rzadko koncertuje publicznie, z wyjątkiem uroczystości o charakterze religijnym. Prowadził modlitwy m.in. w czasie pielgrzymek papieża Jana Pawła II i Benedykta XVI do Polski, w czasie obchodów 60. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim i 60. rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Nagrał trzy płyty głównie z muzyką chasydzką i synagogalną: "Chidusz", „Szabat” "Bramy".
Widowisko muzyczne - 23 marca 2018
Widowsko wyreżyserowano w oparciu o piosenki Rolanda Topora, mistrza czarnego humoru i groteski! Wykonanie: Mariusz Ostrowski który wystąpił ze studentami z Łódźkiej Akademii Muzycznej, w kostiumach zaprojektowanych przez Martynę Marię Joniec z Akademii Sztuk Pięknych, z muzyką live pod kierownictwem Krzysztofa Baranowskiego. Za ten project otrzymano Złotą Maskę
Projekt „ ŁÓDŹ- MIASTO Z DUSZĄ” – 2016 rok
19.10.2016 r. otwarcie wystawy Józefa Panfila w Sala de Exposicines Espacio Prado, Ateneo de Madrid
23.10.2016 r. prezentacja Łódźkiej Szkoły Filmowej -historia i współczesność. Cineteca, Matadero Madrid
20.10.2016 r. Wieczór galowy - Auditorio, Ateneo de Madrid Artystyczna prezentacja Łodzi, jej historii i współczesności, w formie spektaklu z wykorzystaniem muzyki, środków multimedialnych
23.10.2016 r. Koncert jazzowy
Trio Włodzimierza Pawlika - zdobywcy nagrody Grammy w 2014 W Centro Cultural Conde Duque
02.11.2016, Wykład i film dokumentalny o historii Łodzi żydowskiej - Centro Sefarad-Israel
POLUR- maj 2015
W kontekście organizowanego w 2015 r. Roku Polski w Rosji i Roku Rosji w Polsce, Fundacja ART-ERIAE wspólnie z Państwową Wyższą Szkołą Filmową i Teatralną w Łodzi zrealizowała projekt " POLUR- Polskie Interpretacje Dramatu Uralskiego, którego celem było zwiększenie zainteresowania rosyjską kulturą w Polsce i polską kultura w Rosji.
Projekt miał charakter popularyzatorski i edukacyjny. Polegał on na realizacji spektaklu pt. Mart" Iriny Waskowskajej, rosyjskiej młodej dramatopisarki, we wspólnej reżyserii Nikolaja Kolady i Pawła Siedlika, następnie realizacji filmu wg tego dramatu w reż. Pawła Siedlika oraz późniejszej prezentacji obu wydarzeń w ramach znaczących festiwali teatralnych i filmowych w Moskwie i Jekaterynburgu i innych miastach Federacji Rosyjskiej oraz w Polsce.
Projektowi towarzyszyły wspólne warsztaty aktorskie i dramaturgiczne dla studentów PWSFTViT w Łodzi oraz studentów z Jekaterynburskiego Teatru Akademickiego.
Projekt miał charakter popularyzatorski i edukacyjny. Polegał on na realizacji spektaklu pt. Mart" Iriny Waskowskajej, rosyjskiej młodej dramatopisarki, we wspólnej reżyserii Nikolaja Kolady i Pawła Siedlika, następnie realizacji filmu wg tego dramatu w reż. Pawła Siedlika oraz późniejszej prezentacji obu wydarzeń w ramach znaczących festiwali teatralnych i filmowych w Moskwie i Jekaterynburgu i innych miastach Federacji Rosyjskiej oraz w Polsce.
Projektowi towarzyszyły wspólne warsztaty aktorskie i dramaturgiczne dla studentów PWSFTViT w Łodzi oraz studentów z Jekaterynburskiego Teatru Akademickiego.
BLACK BEAR FILM FESTIVAL – grudzień 2013, 2014
Kineteka – Warszawa
Wytwórnia = Łódź
Black Bear Filmfest to nowoczesny i dynamiczny festiwal kina gatunkowego na którym można zobaczyć horrory, thrillery, mroczne kryminały, animacje jak i filmy artystyczne w szerokim znaczeniu poruszające tematykę lęku i strachu. Zdecydowana większość pokazywanych filmów to europejskie, bądź światowe premiery, których nie można zobaczyć na żadnym innym festiwalu w Polsce, ani w oficjalnej dystrybucji kinowej.
W 2014 roku spośród 30 prezentowanych filmów długometrażowych 20 to polskie premiery oraz 15 różnych państw europejskich. Od 2014 roku Festiwal odbywa się w dwóch miastach: w Warszawie i Łodzi, gdzie Festiwal w 2014 rozpoczął kooperację ze Szkołą Filmową. Celem Festiwalu było umożliwienie studentom i mieszkańcom Warszawy dostępu do wysokojakościowego, europejskiego kina gatunkowego. Ponadto Festiwal oferował specjalne szkolenia dla studentów i zainteresowanych filmem.
W 2015 tematem głównym były strategie marketingowe oraz potencjał promocji polskiego filmu w Europie. Oprócz horrorów w każdej odmianie - od komedii w stylu "teenie slasher", poprzez wariacje na temat zombie, aż po krwawe filmy z gatunku "splatter" - w programie znalazło się również miejsce dla science fiction, filmów typu noir, gangsterskich i czarnych komedii. Filmy prezentowane na festiwalu mieściły się w szerokich ramach gatunkowych: od mocnego poprzez subtelny film grozy, po filmy fantasy czy te, utrzymane w tonie realizmu magicznego. Podczas siedmiu dni festiwalowych w każdej z dwóch edycji Festiwalu było około 60 produkcji filmowych, z których większość to prapremiery polskie lub europejskie. Jednym z zadań postawionych przez festiwal była prezentacja niezależnego i niekomercyjnego kina z naciskiem na prezentacje produkcji europejskich. BLACK BEAR FILMFEST tworzy także forum dla dystrybutorów polskich i międzynarodowych agentów
Wytwórnia = Łódź
Black Bear Filmfest to nowoczesny i dynamiczny festiwal kina gatunkowego na którym można zobaczyć horrory, thrillery, mroczne kryminały, animacje jak i filmy artystyczne w szerokim znaczeniu poruszające tematykę lęku i strachu. Zdecydowana większość pokazywanych filmów to europejskie, bądź światowe premiery, których nie można zobaczyć na żadnym innym festiwalu w Polsce, ani w oficjalnej dystrybucji kinowej.
W 2014 roku spośród 30 prezentowanych filmów długometrażowych 20 to polskie premiery oraz 15 różnych państw europejskich. Od 2014 roku Festiwal odbywa się w dwóch miastach: w Warszawie i Łodzi, gdzie Festiwal w 2014 rozpoczął kooperację ze Szkołą Filmową. Celem Festiwalu było umożliwienie studentom i mieszkańcom Warszawy dostępu do wysokojakościowego, europejskiego kina gatunkowego. Ponadto Festiwal oferował specjalne szkolenia dla studentów i zainteresowanych filmem.
W 2015 tematem głównym były strategie marketingowe oraz potencjał promocji polskiego filmu w Europie. Oprócz horrorów w każdej odmianie - od komedii w stylu "teenie slasher", poprzez wariacje na temat zombie, aż po krwawe filmy z gatunku "splatter" - w programie znalazło się również miejsce dla science fiction, filmów typu noir, gangsterskich i czarnych komedii. Filmy prezentowane na festiwalu mieściły się w szerokich ramach gatunkowych: od mocnego poprzez subtelny film grozy, po filmy fantasy czy te, utrzymane w tonie realizmu magicznego. Podczas siedmiu dni festiwalowych w każdej z dwóch edycji Festiwalu było około 60 produkcji filmowych, z których większość to prapremiery polskie lub europejskie. Jednym z zadań postawionych przez festiwal była prezentacja niezależnego i niekomercyjnego kina z naciskiem na prezentacje produkcji europejskich. BLACK BEAR FILMFEST tworzy także forum dla dystrybutorów polskich i międzynarodowych agentów
ANIMOGRAFIE – KRZYSZTOF RYNKIEWICZ - listopad 2013 - Muzeum Historii Miasta Łodzi.
Wystawa poświęcona twórczości Krzysztofa Rynkiewicza, artysty plastyka, wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych i prof. PWSFTviT w Łodzi. Przez wiele lat pracował w łódzkim SEMAFORZE, gdzie zrealizował szereg autorskich filmów animowanych. Jest autorem wielu wystaw indywidualnych (rysunek, grafika, malarstwo, fotografia) w kraju i zagranicą.
W latach 19701987 pracował, jako scenograf i aktor w Teatrze 77. Był współautorem wielu spektakli i działań artystycznych tego Teatru. Cykl „ Animografie” jest autorskim pomysłem artystycznym K.Rynkiewicza, budującym konstrukcję, która jest wypadkową statycznej fotografii i dynamicznego ujęcia filmowego. Każda z prac zawiera w sobie zdarzenia z różnego przedziału czasu. Konstrukcja oparta jest na czasowej triadzie: czas zawarty w każdej z prac, czas trwania pracy oraz czas obcowania z pracą. Osobnym elementem wystawy była dokumentacja artystyczna związana z twórczością w Teatrze 77.
W latach 19701987 pracował, jako scenograf i aktor w Teatrze 77. Był współautorem wielu spektakli i działań artystycznych tego Teatru. Cykl „ Animografie” jest autorskim pomysłem artystycznym K.Rynkiewicza, budującym konstrukcję, która jest wypadkową statycznej fotografii i dynamicznego ujęcia filmowego. Każda z prac zawiera w sobie zdarzenia z różnego przedziału czasu. Konstrukcja oparta jest na czasowej triadzie: czas zawarty w każdej z prac, czas trwania pracy oraz czas obcowania z pracą. Osobnym elementem wystawy była dokumentacja artystyczna związana z twórczością w Teatrze 77.
SPOTKANIE Z PIOTREM KRUKOWSKIM - 05 listopada 2013 - Teatr Nowy
Aktor, reżyser, wykładowca PWSFTviT w Łodzi. Debiutował na scenach łódzkich w 1973 r. Przez wiele lat był aktorem Teatru Nowego w Łodzi. Występował w wielu spektaklach w inscenizacji i reżyserii Kazimierza Dejmka. Obecnie jest aktorem Teatru im. S. Jaracza w Łodzi. W latach 1982-2002 współpracował z Teatrem 77. Był reżyserem m. in. „Iwony, księżniczki Burgunda” W. Gombrowicza, „Na pełnym morzu” S. Mrożka i innych spektakli. Wśród wielu ról, które zagrał w Teatrze 77 warto wymienić: Marka w „Nawróconym” wg M. Hłaski, Pielgrzyma w „Labiryncie świata i raju serca”Na szczególną jednak uwagę zasługuje tytułowa rola w spektaklu „Ja, Feurbach” T. Dorsta w reżyserii Z. Hejduka. Spektakl ten był prezentowany podczas wielu festiwali teatralnych, min. w Niemczech, Anglii i Brazylii.
"SKORO GO NIE MA....” lata 2012-2014
Projekt mający wszystkim przypomnieć ludzi, których praca, talent i działania artystyczne składały się na dokonania Teatru 77. Realizację naszego projektu rozpoczęliśmy w 2012 roku. W roku 2013 zorganizowaliśmy szereg akcji – zdarzeń artystycznych.
9 września 2012 roku odbył się wernisaż wystawy: Jerzy Katarasiński – Teatr 77.
Wystawa była prezentowana w Muzeum Miasta Łodzi w dniach 9–30 września 2012 r. Została przygotowana przez Muzeum Miasta Łodzi, Fundację ARTERIAE i Stowarzyszenie Teatralne „Teatr77”. Kuratorzy wystawy: Andrzej Podgórski i Krzysztof Rynkiewicz. Jerzy Katarasiński był wybitnym łódzkim dziennikarzem i znawcą teatru. Z Teatrem 77 związał się w 1982 roku. Był jego sympatykiem i recenzentem,a od pierwszych miesięcy stanu wojennego także aktorem, reżyserem, współtwórcą spektakli i wypowiedzi teatralnych tego teatru.
Teatr 77 – Piotrkowska 77
17 grudnia 2012 roku odbyło się spotkanie zorganizowane przez Stowarzyszenie Tradycji Akademickich „Siódemki” i Fundację ARTERIAE przypominające pierwszy okres działalności Teatru 77. Spotkanie odbyło się w salach Klubu Spadkobierców, niegdyś zajmowanych przez Radę Okręgową Zrzeszenia Studentów Polskich i Klub Studentów Łodzi, w których Teatr 77 prezentował swoje spektakle: „Rosjo żono moja”, „Koło czy tryptyk”, „Retrospektywa”.
9 września 2012 roku odbył się wernisaż wystawy: Jerzy Katarasiński – Teatr 77.
Wystawa była prezentowana w Muzeum Miasta Łodzi w dniach 9–30 września 2012 r. Została przygotowana przez Muzeum Miasta Łodzi, Fundację ARTERIAE i Stowarzyszenie Teatralne „Teatr77”. Kuratorzy wystawy: Andrzej Podgórski i Krzysztof Rynkiewicz. Jerzy Katarasiński był wybitnym łódzkim dziennikarzem i znawcą teatru. Z Teatrem 77 związał się w 1982 roku. Był jego sympatykiem i recenzentem,a od pierwszych miesięcy stanu wojennego także aktorem, reżyserem, współtwórcą spektakli i wypowiedzi teatralnych tego teatru.
Teatr 77 – Piotrkowska 77
17 grudnia 2012 roku odbyło się spotkanie zorganizowane przez Stowarzyszenie Tradycji Akademickich „Siódemki” i Fundację ARTERIAE przypominające pierwszy okres działalności Teatru 77. Spotkanie odbyło się w salach Klubu Spadkobierców, niegdyś zajmowanych przez Radę Okręgową Zrzeszenia Studentów Polskich i Klub Studentów Łodzi, w których Teatr 77 prezentował swoje spektakle: „Rosjo żono moja”, „Koło czy tryptyk”, „Retrospektywa”.
"PO CO NAM SZEKSPIR"- wrzesień 2010
Idea projektu powstała w związku z ogłoszeniem przez UNESCO roku 2010 rokiem Szekspirowskim.
To projekt artystyczno – edukacyjny, którego odbiorcami będą mieszkańcy województwa łódzkiego.
W ramach projektu realizowano spektakl, wykłady, warsztaty, panele dyskusyjne, wystawy, konferencje, koncerty. Celem Projekt było upowszechnienie wiedzy o twórczości W. Szekspira, jako fundamentu nowoczesnej literatury i dramatu w Europie, a także ukazanie możliwości diagnozowania poprzez dzieła Szekspira współczesnej tożsamości Europejczyków.
Poszczególne etapy Projektu (konferencja, warsztaty teatralne, spektakl teatralny, koncert muzyczny, projekcje filmowe, warsztaty plastyczne) umożliwiły jego odbiorcom odczytanie twórczości W.Szekspira w kontekście współczesnej problematyki społecznej i psychologicznej (poszukiwanie tożsamości człowieka w sytuacji kryzysu rodziny i ojcostwa, zagadnienia tolerancji i odrębności społecznej).
To projekt artystyczno – edukacyjny, którego odbiorcami będą mieszkańcy województwa łódzkiego.
W ramach projektu realizowano spektakl, wykłady, warsztaty, panele dyskusyjne, wystawy, konferencje, koncerty. Celem Projekt było upowszechnienie wiedzy o twórczości W. Szekspira, jako fundamentu nowoczesnej literatury i dramatu w Europie, a także ukazanie możliwości diagnozowania poprzez dzieła Szekspira współczesnej tożsamości Europejczyków.
Poszczególne etapy Projektu (konferencja, warsztaty teatralne, spektakl teatralny, koncert muzyczny, projekcje filmowe, warsztaty plastyczne) umożliwiły jego odbiorcom odczytanie twórczości W.Szekspira w kontekście współczesnej problematyki społecznej i psychologicznej (poszukiwanie tożsamości człowieka w sytuacji kryzysu rodziny i ojcostwa, zagadnienia tolerancji i odrębności społecznej).
SPOTKANIA TEATRÓW MIAST PARTNERSKICH – lata 2005-2011
Spotkania miały charakter cykliczny i odbywały się jesienią każdego roku na scenach Teatru Nowego. Celem przeglądu była prezentacja mieszkańcom naszego miasta najciekawszych spektakli i wydarzeń artystycznych zrealizowanych w teatrach miast partnerskich Łodzi: Chemnitz, Stuttgartu, Lyonu, TelAvivu, Wilna, Kaliningradu, Odessy, Tampere, Lwowa, Örebro, Szegedu i Murcji.
Spotkania, prezentujące różnorodne spektakle, konwencje teatralne, artystów tworzących w miastach partnerskich są swoistą wizytówką miast współpracujących z Łodzią, a zarazem prezentacją oryginalnej kultury Niemiec, Francji, Litwy, Izraela, Ukrainy, Szwecji, Węgier, Hiszpanii, Finlandii, Rosji i Polski. Spotkania Teatrów Miast Partnerskich były promocją naszego miasta na forum europejskim i odgrywały ważną rolę w kontaktach z zagranicznymi partnerami.
Rangę i znaczenie naszych Spotkań uznał Prezydent Miasta Łodzi, dr Jerzy Kropiwnicki, obejmując nad nimi honorowy patronat
SPEKTAKLE
„SZYC”
Premiera: 10 maja 2012
Mała Sala Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka
Realizacja spektaklu Hanocha Levina pt. "Szyc" w reżyserii Marka Pasiecznego. Kameralny spektakl muzyczny , który stwarza możliwość kolażu dźwięku i słowa, tworząc wielowarstwową poetykę. Sztuka opowiada o ciemnej stronie ludzkiej psychiki, inicjacji, samotności, dojrzewaniu do miłości oraz konflikcie pokoleń. Przez wulgaryzmy i groteskowe przedstawianie ludzkich wad, pokazuje ludzi takimi, jakimi są naprawdę, czyli bezwzględnie odartych z masek. SZYC pozornie porusza tematy prozaiczne, uwypukla negatywne aspekty społeczne, ale dzięki środkom artystycznym (poetycki język, muzyczność, zmiany rytmów) nie zatrzymuje się jedynie na konstatacji, a zmusza odbiorcę do refleksji obyczajowej i międzykulturowej. To współczesna sztuka izraelska, w której wyraźnie pobrzmiewają echa wojny arabsko – izraelskiej, nazywanej Jom Kippur z 1973 roku, tym samy Levin jednoznacznie odcina się od dotychczasowego przedstawiania narodu izraelskiego jedynie przez pryzmat Holokaustu. Muzykę do spektaklu skomponował Krzysztof Baranowski, laureat Złotej Maski w 2009 r.. Muzyka jest najważniejszym elementem spektaklu, nadając mu charakter podobny do „Opery za trzy grosze” Brechta. Muzyka nawiązuje do różnych stylów muzycznych. W role Levinowskich bohaterów wcielili się łódzcy aktorzy: Mariusz Saniternik, Beata Kolak, Bartosz Turzyński, Kamila Salwerowicz.
Mała Sala Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka
Realizacja spektaklu Hanocha Levina pt. "Szyc" w reżyserii Marka Pasiecznego. Kameralny spektakl muzyczny , który stwarza możliwość kolażu dźwięku i słowa, tworząc wielowarstwową poetykę. Sztuka opowiada o ciemnej stronie ludzkiej psychiki, inicjacji, samotności, dojrzewaniu do miłości oraz konflikcie pokoleń. Przez wulgaryzmy i groteskowe przedstawianie ludzkich wad, pokazuje ludzi takimi, jakimi są naprawdę, czyli bezwzględnie odartych z masek. SZYC pozornie porusza tematy prozaiczne, uwypukla negatywne aspekty społeczne, ale dzięki środkom artystycznym (poetycki język, muzyczność, zmiany rytmów) nie zatrzymuje się jedynie na konstatacji, a zmusza odbiorcę do refleksji obyczajowej i międzykulturowej. To współczesna sztuka izraelska, w której wyraźnie pobrzmiewają echa wojny arabsko – izraelskiej, nazywanej Jom Kippur z 1973 roku, tym samy Levin jednoznacznie odcina się od dotychczasowego przedstawiania narodu izraelskiego jedynie przez pryzmat Holokaustu. Muzykę do spektaklu skomponował Krzysztof Baranowski, laureat Złotej Maski w 2009 r.. Muzyka jest najważniejszym elementem spektaklu, nadając mu charakter podobny do „Opery za trzy grosze” Brechta. Muzyka nawiązuje do różnych stylów muzycznych. W role Levinowskich bohaterów wcielili się łódzcy aktorzy: Mariusz Saniternik, Beata Kolak, Bartosz Turzyński, Kamila Salwerowicz.
„MATEMATYKA MIŁOŚCI”
premiera: 28. 03.2010
Mała Sala Teatru Nowego
Esther Vilar
Obsada: Żywila Pietrzak, Paweł Audykowski, Dariusz Wieteska
adaptacja i reżyseria: Żywila Pietrzak
choreografia: Janina Niesobska
scenografia i kostiumy: Zofia de Ines
Mała Sala Teatru Nowego
Esther Vilar
Obsada: Żywila Pietrzak, Paweł Audykowski, Dariusz Wieteska
adaptacja i reżyseria: Żywila Pietrzak
choreografia: Janina Niesobska
scenografia i kostiumy: Zofia de Ines
"LEAR"
premiera: 29 .09.2009
Teatr Studyjny
wg dramatu „Król Lear” W. Shakespeare
tłumaczenie St. Barańczak
Adaptacja tekstu, scenariusz, opracowanie muzyczne, reżyseria: Michał Rzepka
Wykonanie: Janusz Andrzejewski
Scenografia: Zofia de Ines – Lewczuk
Reżyseria światła: Monika Krzyżaniak
Tekst dramatu W. Shakespeare’a stał się dla reżysera spektaklu Michała Rzepki inspiracją do podjęcia tematu wykorzenienia dzisiejszego człowieka. Jak wierzyć w swoje człowieczeństwo skoro jest się pozbawionym korzeni? Kim są nasi ojcowie? Kim jesteśmy My wobec naszych ojców? W jakim stopniu jesteśmy zdradzeni przez naszych ojców, i czy owa zdrada konfrontuje nas z modnymi dzisiaj hasłami o kryzysie męskości? To pytania, które stały się punktem wyjścia do inscenizacji dramatu.
Tekst utworu zaadaptowany został do monodramu, w którym Lear - Janusz Andrzejewski, wciela się w postaci dramatu
Teatr Studyjny
wg dramatu „Król Lear” W. Shakespeare
tłumaczenie St. Barańczak
Adaptacja tekstu, scenariusz, opracowanie muzyczne, reżyseria: Michał Rzepka
Wykonanie: Janusz Andrzejewski
Scenografia: Zofia de Ines – Lewczuk
Reżyseria światła: Monika Krzyżaniak
Tekst dramatu W. Shakespeare’a stał się dla reżysera spektaklu Michała Rzepki inspiracją do podjęcia tematu wykorzenienia dzisiejszego człowieka. Jak wierzyć w swoje człowieczeństwo skoro jest się pozbawionym korzeni? Kim są nasi ojcowie? Kim jesteśmy My wobec naszych ojców? W jakim stopniu jesteśmy zdradzeni przez naszych ojców, i czy owa zdrada konfrontuje nas z modnymi dzisiaj hasłami o kryzysie męskości? To pytania, które stały się punktem wyjścia do inscenizacji dramatu.
Tekst utworu zaadaptowany został do monodramu, w którym Lear - Janusz Andrzejewski, wciela się w postaci dramatu
"TOPOREM W SERCE"
Scena Kameralna Teatru im. S.Jaracza w Łodzi
Autor:Roland Topor
Reżyser: Kamila Jankowska i Witold Jurewicz
Występuje: Mariusz Ostrowski
Muzyczny monodram według scenariusza i w wykonaniu Mariusza Ostrowskiego, inspirowany twórczością mistrza czarnego humoru i groteski, Rolanda Topora.
Teksty pełne zabaw językowych, ekspresyjna muzyka i aranżacje Krzysztofa Baranowskiego, nie tylko ilustrują, ale również tworzą nowatorską formę spektaklu i sprawiają, że sztuka zachęca do spoglądania na świat z przymrużeniem oka.
"MÓJ BOSKI ROZWÓD"
premiera: 10 . 01.2008
Mała Sala Teatru Nowego w Łodzi
reżyseria: Marek Pasieczny
To monodram popularnej dramatopisarki irlandzkiej Geraldine Aron, którego polska prapremiera miała miejsce 26 czerwca 2005 roku w Teatrze Ludowym w Krakowie. Monodram Mój boski rozwód opowiada wzruszającą, jednocześnie zabawną i pełną optymizmu historię kobiety po przejściach, samotnej, ale jednocześnie pragnącej ułożyć swoje życie od nowa. Mąż porzucił ją dla pięknej i młodszej Meksykanki, córka zajęta sobą wyprowadziła się do narzeczonego a matka zimna i bezwzględnie krytyczna nieskora jest do współczucia. Pustkę w życiu Angeli (Małgorzata Skoczylas) wypełnia tylko pies i telefon. Nie traci jednak poczucia humoru i młodzieńczej ciekawości świata. Nie brakuje jej także dystansu do siebie i innych. Wiedząc, że nikt jej nie współczuje mimo wszystko odnajduje powoli sens życia i staje się ponownie atrakcyjną kobietą. Mój boski rozwód to szalenie dowcipna, błyskotliwa i inteligentna komedia o miłości i zdradzie, o przyjaźni i seksie, o przemijaniu i radości życia, kobiecych tęsknotach i odwiecznych problemach w stosunkach damsko-męskich. Pełne humoru, ale i życiowej mądrości teksty, zabawne sytuacje, zaskakujące, śmieszne i… wzruszające momentyudawadniają, że na swoje życie można spojrzeć zupełnie inaczej.
Mała Sala Teatru Nowego w Łodzi
reżyseria: Marek Pasieczny
To monodram popularnej dramatopisarki irlandzkiej Geraldine Aron, którego polska prapremiera miała miejsce 26 czerwca 2005 roku w Teatrze Ludowym w Krakowie. Monodram Mój boski rozwód opowiada wzruszającą, jednocześnie zabawną i pełną optymizmu historię kobiety po przejściach, samotnej, ale jednocześnie pragnącej ułożyć swoje życie od nowa. Mąż porzucił ją dla pięknej i młodszej Meksykanki, córka zajęta sobą wyprowadziła się do narzeczonego a matka zimna i bezwzględnie krytyczna nieskora jest do współczucia. Pustkę w życiu Angeli (Małgorzata Skoczylas) wypełnia tylko pies i telefon. Nie traci jednak poczucia humoru i młodzieńczej ciekawości świata. Nie brakuje jej także dystansu do siebie i innych. Wiedząc, że nikt jej nie współczuje mimo wszystko odnajduje powoli sens życia i staje się ponownie atrakcyjną kobietą. Mój boski rozwód to szalenie dowcipna, błyskotliwa i inteligentna komedia o miłości i zdradzie, o przyjaźni i seksie, o przemijaniu i radości życia, kobiecych tęsknotach i odwiecznych problemach w stosunkach damsko-męskich. Pełne humoru, ale i życiowej mądrości teksty, zabawne sytuacje, zaskakujące, śmieszne i… wzruszające momentyudawadniają, że na swoje życie można spojrzeć zupełnie inaczej.
"YOTAM"
premiera 10.04.2006
Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka
Wystawiany na scenie Teatru Nowego od roku 2006 był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał pierwszą nagrodę na 35 Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (2006), Złoty Medal na XXXII Międzynarodowym Festiwalu Monodramu i Pantomimy w Belgradzie (Serbia 2007), Specjalną Nagrodę Jury IV Międzynarodowego Festiwalu Monodramów w Egerze (Węgry 2009).
Spektakl w przekładzie Anny Krukowskiej-Cegielskiej wyreżyserowała Karolina Szymczyk-Majchrzak, scenografię stworzył Marcin Mostafa, producentem jest Arteriae.
Po spektaklu, specjalnie dla widzów ostatniego seansu (16.06.11), odbył się minikoncert akustyczny w wykonaniu autora muzyki do spektaklu - znanej łódzkiej grupy L.Stadt.
Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka
Wystawiany na scenie Teatru Nowego od roku 2006 był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał pierwszą nagrodę na 35 Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (2006), Złoty Medal na XXXII Międzynarodowym Festiwalu Monodramu i Pantomimy w Belgradzie (Serbia 2007), Specjalną Nagrodę Jury IV Międzynarodowego Festiwalu Monodramów w Egerze (Węgry 2009).
Spektakl w przekładzie Anny Krukowskiej-Cegielskiej wyreżyserowała Karolina Szymczyk-Majchrzak, scenografię stworzył Marcin Mostafa, producentem jest Arteriae.
Po spektaklu, specjalnie dla widzów ostatniego seansu (16.06.11), odbył się minikoncert akustyczny w wykonaniu autora muzyki do spektaklu - znanej łódzkiej grupy L.Stadt.
PARTNERZY
WYDARZEŃ ARTYSTYCZNYCH
WYDARZEŃ ARTYSTYCZNYCH
